تاثیر اسید هیومیک بر پسته

پسته گیاهی است که از دیرباز در نقاط مختلف ایران کشت می‌ شده‌است. درختان پستهٔ کاشته شده، از حدود سال هفتم تا دهم پس از کاشت به محصول دهی قابل توجه و درسال بیستم به بالاترین میزان محصول دهی می‌ رسند. این درختان، به ‌طور میانگین۵۰ کیلوگرم محصول در یک دورهٔ دو ساله تولید می کنند. پسته گیاهی بیابانی و مقاوم است و می‌تواند خاک‌های با شوری بالا و دماهای بین -۱۰ درجه در زمستان و +۴۸ درجه سانتی گراد در تابستان را تحمل کند. خرید اسید هیومیک این درخت برای محصول دهی نیاز به تابستان‌های گرم و خشک و خاک با زهکشی بالا دارد و در مناطق مرطوب یا سردسیر محصول دهی و رشد خوبی ندارد.

روش متداول تکثیر پسته از طریق کاشت دانه و ایجاد نهال است و معمولاً پس از چند سال با سربرداری و پیوند زدن به گونه پسته دلخواه می ‌رسند. روش دیگر تکثیر پسته روش تکثیر بافت است که بسیار محدود است.

به طور کلی مقدار عناصر مورد نیاز پسته به ندرت مورد مطالعه قرار می گیرند. درختان پسته مانند سایر درختان برای رشد به ۱۴ عنصر ضروری نیاز دارند؛ این عناصر بر اساس مقدار و نقشی که در گیاهان دارند در گروه عناصر پر مصرف مانند نیتروژن، فسفر، پتاسیم، کلسیم، منیزیم، گوگرد و یا عناصر کم مصرف مانند آهن، منگنز، کلر، بور، روی، مولبیدن و نیکل قرار می گیرند.

هر کدام از این عناصر برای فرآیند خاصی در گیاه نقش دارند. برای به دست آوردن کیفیت بالای پسته باید گیاه، مقدار مورد نیاز از این عناصر را به دست بیاورد. در برخی مواقع خاک های غنی نسبتی از این مواد مغذی را دارند اما در صورت کمبود این عناصر باید به صورت کود دهی خاک را تقویت کنیم.

معرفی کود هیومیک اسید

مواد هیومیکی محصول نهایی تجزیه ی هر ماده ی آلی در شرایط ویژه توسط میکروارگانیسم های خاصی هستند. از آن جا که PH اسیدی صنعتی این ماده ۸/۳ تا ۵ بوده و از هوموس (بخشی از خاک که ساختار گیاهی و جانوری در آن وجود ندارد، لایه ای از خاک که حاوی مواد ارگانیک است.) تشکیل شده است، به نام اسید هیومیک نیز شناخته می شود.

به زبان ساده می توان گفت هیومیک اسید نوعی از اسید هایی است که ازبقایای تجزیه ی مواد ارگانیک ساخته شده‌اند و به طور طبیعی در چرخه ی حیات خاک و اقیانوس ها و رودها وجود دارند. این اسید باید به خاک‌های مورد کشت  که بر اثر فرسایش و فعالیت های انسانی فقیر شده اند اضافه شود.

تاثیر اسید هیومیک بر پسته

پسته گیاهی است که از دیرباز در نقاط مختلف ایران کشت می‌ شده‌است. درختان پستهٔ کاشته شده، از حدود سال هفتم تا دهم پس از کاشت به محصول دهی قابل توجه و درسال بیستم به بالاترین میزان محصول دهی می‌ رسند. این درختان، به ‌طور میانگین۵۰ کیلوگرم محصول در یک دورهٔ دو ساله تولید می کنند. پسته گیاهی بیابانی و مقاوم است و می‌تواند خاک‌های با شوری بالا و دماهای بین -۱۰ درجه در زمستان و +۴۸ درجه سانتی گراد در تابستان را تحمل کند. این درخت برای محصول دهی نیاز به تابستان‌های گرم و خشک و خاک با زهکشی بالا دارد و در مناطق مرطوب یا سردسیر محصول دهی و رشد خوبی ندارد.

روش متداول تکثیر پسته از طریق کاشت دانه و ایجاد نهال است و معمولاً پس از چند سال با سربرداری و پیوند زدن به گونه پسته دلخواه می ‌رسند. روش دیگر تکثیر پسته روش تکثیر بافت است که بسیار محدود است.

به طور کلی مقدار عناصر مورد نیاز پسته به ندرت مورد مطالعه قرار می گیرند. درختان پسته مانند سایر درختان برای رشد به ۱۴ عنصر ضروری نیاز دارند؛ این عناصر بر اساس مقدار و نقشی که در گیاهان دارند در گروه عناصر پر مصرف مانند نیتروژن، فسفر، پتاسیم، کلسیم، منیزیم، گوگرد و یا عناصر کم مصرف مانند آهن، منگنز، کلر، بور، روی، مولبیدن و نیکل قرار می گیرند.

هر کدام از این عناصر برای فرآیند خاصی در گیاه نقش دارند. برای به دست آوردن کیفیت بالای پسته باید گیاه، مقدار مورد نیاز از این عناصر را به دست بیاورد. در برخی مواقع خاک های غنی نسبتی از این مواد مغذی را دارند اما در صورت کمبود این عناصر باید به صورت کود دهی خاک را تقویت کنیم.

معرفی کود هیومیک اسید

مواد هیومیکی محصول نهایی تجزیه ی هر ماده ی آلی در شرایط ویژه توسط میکروارگانیسم های خاصی هستند. از آن جا که PH اسیدی صنعتی این ماده ۸/۳ تا ۵ بوده و از هوموس (بخشی از خاک که ساختار گیاهی و جانوری در آن وجود ندارد، لایه ای از خاک که حاوی مواد ارگانیک است.) تشکیل شده است، به نام اسید هیومیک نیز شناخته می شود.

به زبان ساده می توان گفت هیومیک اسید نوعی از اسید هایی کود است که ازبقایای تجزیه ی مواد ارگانیک ساخته شده‌اند و به طور طبیعی در چرخه ی حیات خاک و اقیانوس ها و رودها وجود دارند. این اسید باید به خاک‌های مورد کشت  که بر اثر فرسایش و فعالیت های انسانی فقیر شده اند اضافه شود.